Najpopularniejszą teorią powstania nazwy „Ukraina” jest prasłowiańskie „U Kraja”, co oznacza teren przygraniczny, krańcowy. Jest to wersja lingwistów i historyków z XIX i XX wieku. Słowo krajb (b to znak miękki) oznacza w języku pierwotnym wszystkich Słowian krawędź lub granicę. W dzisiejszym rosyjskim „okraina” oznacza przedmieścia, a kraj oznacza teren przygraniczny. Użycie „Ukraina” w języku Słowian było podobne jak Denmark w języku angielskim. „Mark” w słowie Denmark oznacza teren przygraniczny (w tym przypadku Dania była na granicy Imperium Rzymskiego).

W szesnastym wieku, w tekstach polskich i rosyjskich „Ukraina” była to okręg graniczny na południe i wschód od Kijowa i dlatego często utożsamiany był z „województwem Kijowskim” I Rzeczypospolitej. W XIX wieku, kiedy zaistniał Ukraiński romantyzm i nacjonalizm, nazwa „Ukraina” została zaadoptowana jako nazwa całego państwa. Ta wersja powstania nazwy kraju jest zgodna z „Encyklopedią Ukrainy” publikowaną przez Uniwersytet w Toronto oraz ze słownikiem etymologicznym języka ukraińskiego.

Na niektórych łacińskich mapach i innych dokumentach, słowo Ukraina jest wyjaśnione lub tłumaczone jako  „Maringalia”, dodatkowo potwierdza powyższą teorię. Jedna z map opublikowana w 1648 i przedstawiającą dolinę Dolnego Dniepru, jest zatytułowana Delineatio Generalis Camporum Desertorum vulga Ukraina, co oznacza „Ogólne Przedstawienie  pustych równin, w języku potocznym Ukraina”, co potwierdza fakt, że słowo „Ukraina” było wtedy używane w języku powszechnym, nie tylko na mapach.